Kendi tabirimle kuyruksuz fare olarak tanımladığım hamster’a karşı çok mesafeli olmakla beraber sevgili oğlumu kıramadığım için eve alıp beslediğimi hatta çok yakınlaştığımı itiraf ediyorum. 

Hayvan beslemekle bir başka canlının sorumluluğunu alıyorsunuz. Ona sahip olmakla bir anlamda onu ve diğer hayvan dostlarımızı korumaya, sevmeye yazılı olmayan kurallara göre söz vermiş oluyorsunuz. 

Ben de iki gün öncesine kadar tamamen böyle olduğunu düşünüyordum. Ancak tanık olduğum vahşet, biz insanların ne kadar vahşileşebileceğini gösterdi.

Evimin bulunduğu semt, güvenlikli bir site ve insanların özellikle de çocukların hayvanlarla haşır neşir olduğu bir bölge. Site sakinlerinin bakıp beslediği hepimizin çok sevdiği kedilerimiz köpeklerimiz var mesela. Her biri de bize o kadar alışıklar ki, özellikle kedi köpek korkusu olan tanıdıklarıma sürekli bizim siteye gelmeleri yönünde takılırım. O kadar eminim ki korkularının kalmayacağından. 

Siz sevmeseniz de ayaklarınıza sürtünen, kucağınıza gelmek için yolunuzu bekleyen, yolun başında sizi karşılayan hayvanlarımız var bizim. Her mevsim yeni yavrular katılır aralarına, biz isimler takarız. 

Büyürler ve onlar da aynı diğerleri gibi sempati ve şirinlik topağı olur çıkarlar.

Ancak bu güzel hayvanlardan birisini vahşi bir site sakini ve Pitbull türü köpeği yüzünden kaybettik. Her şey gözümün önünde oldu ve ben hiçbir şey yapamadım. Kimse yapamazdı. Çünkü site sakini şahıs köpeğini kedileri parçalatmak üzere dışarı çıkarmıştı.
Gece yarısı saat 12 civarında evimin balkonundayken dışarıdan gelen kedi köpek sesleri üzerine cama çıktım. Köpeğin kedilerin arasında daldığını ve bir kediyi ağzına alıp silkelediğini gördüm. Diğer kedilerin çaresizce nasıl bağrıştığını görmek ayrıca çok üzücüydü. Ben daha ne olup bittiğini anlamaya çalışırken köpeğin sahibi olan şahsın ağaçların arkasına saklanarak tasmasız gezdirdiği köpeğini yanına çağırdığını gördüm.
Adamı göremiyor ama sesini duyuyordum. Sürekli ‘buraya gel, oğlum buraya gel’ diyerek çağırdığı köpek kediyi parçaladıktan sonra fırlatıp attı ve sahibinin yanına gitti. Bense camdan göremediğim ama sesini duyduğum adama ‘siz napıyorsunuz, kediyi nasıl parçalatırsınız, kimsiniz siz?’ diye bağırırken adam köpeğiyle kayboldu gitti. 

Benim bağırışlarıma oğlum koşup geldi ve aşağıya inip baktı ki kedi parça parça olmuş. Güvenliği çağırıp kameralara bakmalarını istedim, nitekim onlar da olan biteni izlemiş. Polise haber verildi, tutanaklar tutuldu. Bu anormal şahsın yani site komşumuzun(!) kim olduğu biliniyor ama bize söylemiyorlar. Muhtemelen bugün site yönetimi toplantı yapacak ve bir karar alınacak. Konuyu savcılığa kadar taşıma niyetindeyim. Zira bu saldırgan köpekler hiçbir şekilde yerleşim alanları içinde tasmasız gezdirilemezler. Kaldı ki tasmalı olsa da gezdirilemez. Ciddi yaptırımları olduğunu okumuştum. 

O akşam o saatte o köpeğin karşısına çıkan kedi değil ben, eşim, çocuklarım da olabilirdik. Ya da bir başka site sakini aynı tehlikeyle karşı karşıya kalabilirdi. Köpek birimize zarar verebilirdi. İlla bir can yanacak, illa kayıplar mı olacak tedbir alınması için? 

Kısacası biz köpeğini dövüş köpeği olarak yetiştirecek diye, vahşi özellikleri kaybolmasın diye, nasılsa kimse görmez diye tasmasız sokağa salabilen, başka hayvanları yem olarak kullanıp parçalatabilen bu vicdan ve insanlık yoksunu can düşmanı komşuyu istemiyoruz. Bendeniz haftabaşı yine güvenlikteyim, yine bu işin takipçisiyim. Hayvan sevmek, başka hayvanlara düşmanlık etmemeyi de gerektiriyor. Her birine özel sevgi duymayabilirsiniz ama düşmanlık da edemezsiniz. Bir başka canlının yaşam hakkını elinden alamazsınız. 

Bu tür köpekler insanların arasında dolaşamaz, dolaştırılamazlar. Kimse aksini iddia etmesin. Bu hayvan sevgisi değildir.
Kısacası gözümün önünde yaşanan bu vahşetten ve içinde bulunduğumuz tehlikeden dolayı çok kızgınım, çok üzgünüm ve çok şaşkınım. Özellikle parçalanan kedinin başında yas tutan, saatlerce bekleyen diğer kedileri gördüğümde üzüntüm bir kat daha arttı. Hayvanlara bakış açımı çok değiştiren bu vahşi olay karşısında insan asıl ilkel olanın, asıl eğitilemeyenin, asıl vahşi olanın İNSAN olduğunu düşünüyor. 

Hayvan sevmek çok insani özellikler gerektirir. Vahşetle uzaktan yakından ilgisi yoktur. Ben İspanya’daki boğa güreşlerinin de nasıl spor olarak adlandırılabildiğine ve yüzyıllardır nasıl böyle kabul edildiğine bile akıl sır erdiremiyorum. Eziyet ede ede bir hayvanı öldürmek sporsa biz insanlığımızı yeniden düşünmeliyiz. Çünkü bir canlıyı öldürmek, bir hayvanı başka bir hayvana parçalatmak muhtemeldir ki bazı psikolojik sorunlara işaret eder. 

Bu insanlardan çevremizi ve kendimizi korumak için de onları bulunduğumuz ortamlardan uzaklaştırmak gerekir. Lütfen insana ya da hayvana uygulanan şiddete siz de göz yummayın. Aramızda barınamasınlar.
Daha güzel günlere ulaşmak dileğiyle..