Beraberlik dediğimizde de bu beraberliğin ayaklarının yere basmasını bekleriz. Öylesine gelip geçici ilişkiler değil daha çok geleceği olan birliktelikler ümit ederiz. İşte bu gelecek beklentisi beraberlikteki her iki birey için farklı anlamlar taşıyabilir. Ancak neredeyse tartışmasız biçimde geleceği olan bir ilişkiden kadının anladığı, sonu evlilikle biten bir ilişkidir. Özellikle bizim toplumumuzda böyle bir beklenti vardır ve maalesef kızlarımız da iyi bir birlikteliğin böyle sonlanması gerektiğine inanır. Bu yanlış bir düşünce midir? Aslında değildir. Hatta doğru olan da budur ama beraberliklerin sonunun böyle bitmesi gerektiğine inanarak olmayan bir şeyi zorlamak ve çok da sağlıklı yürümeyen ilişkileri evliliğe doğru sürüklemek yanlıştır. Burada etkili olan bir çok sosyal olguyu göz önünde bulundurmak gerekir. Böyle bakınca toplum açısından beraberlikler evlilikle sonuçlanmalıdır çünkü:
Özellikle kadınlar açısından yaş önemli bir faktördür. Ayrıca toplumumuzda hala bir evde kalma ve yaşının geçmesi gibi bir kültür hakimdir. Ancak bu kültürün gerisinde yatan önemli bir etken de kadınların doğurganlık yaşının zamanlamasıdır. Özellikle kadınlar 35 yaşından sonra doğum yaptıklarında bu doğacak çocuk için de anne için de ciddi riskler içermektedir.
Bir başka sosyal etken ki bu da çok önemlidir: Kadınların kendileri için yine kadınları tehlike olarak görmeleriyle ilgili bir durumdur. Belli bir yaşa gelip de hala evlenmemiş kadınlar hemcinsleri açısından potansiyel rakip konumundadırlar. Bekar kadınlar açısından da bu durum gerçekten zorlayıdır. Herhangi bir toplantıya katılmak, bir kalabalığa karışmak düşündürür hala evlenmemiş olan kadını ve eşleriyle o toplantılarda yer alan diğer kadınları. Çünkü evlenen kadın çalışsa da artık evinin kadını, çocuklarının annesidir ve muhtemelen bir ölçüde de yıpranmıştır. Oysa karşısında hiç evlenmemiş, bir ev, eş ve çocuk sorumluluğu taşımayan bir kadın vardır. Her iki kadın da aslında farklı açılardan birbirlerini kıskanabilir, rakip olarak görebilir.
Böyle düşündüğümüzde denebilir ki evlilik kadının sosyal zırhıdır. Özellikle Türkiye’de toplum içinde kabul görmesinin, rahat hareket edebilmesinin yazılı olmayan şartıdır. Hepimizin çok iyi bildiği başka bazı kavramlar vardır. Evli bir kadın hemen ’bacı, kardeş’ statüsüne yükseltilirken(!), bekar kadınlar hala flört edilebilir konumundadırlar.

Bir kadın ve bir erkek beraber olmaya başladıklarında genellikle kadın geleceği olan bir ilişki yaşamak ister. Yürümediğinde ciddi olarak sarsılan taraf, zırıl zırıl ağlayan taraf da kadındır. Ancak bunun altında sadece aşk aranmamalıdır. Kadın bir ilişki yaşadığında ve bittiğinde aslında harcadığı zamana da ağlar, yaptığı yanlış yatırıma da. Gelecek için ümit etmek, beklentiler oluşturmak, bu ilişkiye zaman, dikkat, emek harcamak sonuçta da her şeyin boşa gitmesi gerçekten kadın açısından büyük hayal kırıklığıdır. Erkekler açısından durum bu kadar karmaşık olmadığından onlar için kadınları anlamak da zordur.

Bir kadın bir ilişkiye başladığında aslında geleceğini de inşa etmeye başlar. Çocuklarının babasını, toplumsal konumunu, hayat arkadaşını, birlikte yaşlanacağı adamı seçmektedir. İlişkileri ve ilişkilerdeki kadın erkek rollerini değerlendirirken bir de bu yönüyle düşünmekte fayda var.